ေကာင္းနိုးရာရာ

လူသည္ မ်ိဳးေစ့ ဗီဇ အေနျဖင့္သာ ေမြးဖြားလာခဲ့ သူ ျဖစ္သည္။ အပြင့္အခက္ မရွိေသး ၊ မ်ိဳးေစ့မ်ွသာ ရွိေသး သည္။ ၾကီးထြား မလာေသး။ ငံုဖူး လ်က္သာ ရွိေသးသည္။ ယင္း မ်ိဳးေစ့၊ ယင္း အငံုအဖူး ဘဝ ကို မပ်ိဳးေထာင္လ်ွင္ အပင္ ကိုယ္ထည္ သာ ၾကီး၍ အပြင့္ အသီး သီးပြင့္ မည္ မဟုတ္ေပ ။ ရွင္သန္
ေနသည့္ မိမိမွာ ခႏၶာသာ ထြားလာ၍ ႏြားႏွင့္သာ တူေနေပလိမ့္မည္။ ခႏၶာကိုယ္ ၾကီးထြား လာျခင္း သည္ ဖြံ႕ထြားလာျခင္း မဟုတ္။ အသက္ၾကီးလာျခင္း သည္ အသိၾကီးလာျခင္း မဟုတ္။ ရုပ္ပိုင္း သည္ စိတ္ပိုင္း ဆိုင္ရာ ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္မႈ ပိုင္း ဆိုင္ရာ တို႔ ကို မ်ားစြာ အေထာက္အကူ မျပဳ။ အခ်ိန္ေပါင္း မ်ားစြာ ျဖတ္သန္း ေနထိုင္ ျပီးသည့္ တိုင္ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဖြံ႕ျဖိဳးမႈ မရွိခဲ့ပါလ်ွင္ အၾကင္သူ ကို အခ်ိန္ အလဟႆ  ျဖဳန္းတီး ပစ္ခဲ့သူ ဟုသာ ဆိုရမည္ ျဖစ္သည္။

လူသည္ ဤကမၻာေျမ ျပင္တြင္  အသိဥာဏ္ အလင္း ရႏိုင္ေသာ တစ္ဦးတည္းေသာ သတၱဝါ ျဖစ္သည္။ ဆင္၊ က်ား၊ ေျခေသၤ့ စသျဖင့္ တို႔ သည္ အသိဥာဏ္ အလင္း မရႏိုင္ေပ။ လူသည္သာ အသိဥာဏ္ အလင္း ရႏိုင္စြမ္း ျပီး၊ ကုမုျဒာ ၾကာ ၏ ပြင့္ခ်ပ္ေပါင္း မ်ားစြာ စုငံု ထားေသာ မ်ိဳးေစ့ လည္း ျဖစ္သည္။ မပြင့္အာေသး - သို႔ေသာ္ ပြင့္အာရန္ အစြမ္းရွိသည္။ လူ၏ အသြင္သႏၱာန္ အတြင္း၌ သာ ဘုရား သခင္ ၏ သင္းပ်႕ံေသာ ရနံ႕ ေကာင္းစြာ ကိန္းဝပ္ ေနႏိုင္သည္။ မေမႊးပ်ံ႕ေသး - သို႔ေသာ္ ေမႊးပ်ံ႕ရန္ အလားအလာ ရွိသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ အျခား အေၾကာင္းအရာ၊ မလိုရာ တို႔ႏွင့္ တရံစာ၊ တျခည္မ်ွင္မ်ွ အခ်ိန္ မျဖဳန္း တီး မိပါေစႏွင့္။ အဓိက က်ေသာ အရာ ကိုသာ သိမွတ္၊ စြဲျမဲ အားထုတ္ေစ သင့္၏။ ေစာင့္ၾကည့္မႈ ၊ သတိ၊ (ဝါ) အပၸမာဒ၌ တရံမလပ္ စြမ္းအား ရွိေနသင့္၏ ။ သိမႈ သတိအားျဖင့္ ရရွိ သည့္ စကၠန္႔ ခဏတိုင္း အေပၚ သိျမင္ ရွင္သန္ရန္၊ ေကာင္းစြာ ႏိုးၾကား ေနၾကပါရန္ တိုက္တြန္း လိုသည္။အေၾကာင္းမွာ "ႏိုးၾကားမႈ" မရွိ လ်င္ ယခု ခဏ ရွင္သန္ ေနမႈ တို႔ကို  စင္စစ္ "ရွင္သန္ေနမႈ" အမွန္ ဟု ေခၚဆိုႏိုင္မည္ မဟုတ္။ အသိမရွိေသာ ရွင္သန္မႈ သည္ ေသ သည္ ႏွင့္ မျခား ၊ အဘယ္မ်ွ မထူးျခားေပ။ စင္စစ္ တိပေသာ ရွင္သန္မႈ  ၌ ဘဝ၏ ခ်မ္းေျမ့မႈသည္ ျပည့္စံုစြာ တည္ရွိသည္။ ၎ကို သင္ ကိုယ္တိုင္ မႏိုးၾကားႏိုင္ မခ်င္း ျမင္ႏိုင္မည္ မဟုတ္။ သင္၏ တခဏတာ အတြင္း၌ ပြင့္လက္ ၾကကုန္သည့္ ပန္းေပါက္ ေလး မ်ား သည္ ျမဴးထူး စြာ ကခုန္ လ်က္ ရွိ၏။ သို႔ေသာ္ သင္ သတိမျပဳမိ မခ်င္း  ျမင္မည္ မဟုတ္ေပ။

ဘဝ၏ ခ်မ္းေျမ့မႈ သႏၱိ သည္ အပၸမာဒ တံခါးကို ျဖတ္သန္း ၍သာ ေတြ႕ရ၏။ သတိျဖင့္ ရွဳျမင္ေသာ ဘာဝနာ ကို ျဖတ္သန္းရ၏။ ထိုသို႔ ဝင္ေရာက္ မွသာ သႏၱိ သို႔ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ ေရာက္၏ ။ ေလာကဓာတ္ ရွိ ပန္းပြင့္၊ ဂီတ၊ နကၡတ္တာရာႏွင့္ တကြ ေကာင္းျခင္း ဆိုးျခင္း အမႈ အားလံုး သည္ သင္ ကိုယ္တိုင္ ႏိုးၾကား သည့္ အခါ အျပည့္ဝဆံုး သီေၾကြးလ်က္ ရွိေနၾကေပမည္ ။ သင္သည္လည္း ထိုအခါ ၌ မိမိကုိယ္တိုင္ ထူးဆန္း အံ့ဩေန လိမ့္မည္။ ဤအေၾကာင္းတို႔ ေၾကာင့္ လူသာၾကီး၍ အျမင္မရွိသည္ မ်ိဳး မျဖစ္ပါေစလင့္။ အပၸမာဒ ျဖင့္ သာ ခဏမလပ္ သတိခ်ပ္ ေနထိုင္သင့္၏။ အိပ္ေပ်ာ္ရာ ခဏမွ သိျမင္မႈ ဘဝျဖင့္ ႏိုးၾကားႏိုင္ၾက ပါေစရန္ ေရွး သူေတာ္ေကာင္း တို႔ တိုက္တြန္း ၾကျခင္း မွာလည္း ယင္း အေၾကာင္း တို႔ေၾကာင့္ ပင္ ျဖစ္၏။