ဘုိးဘိုးတုိ႕ေခတ္ ျမန္မာျပည္

အဖိုး - ငါ့ေျမး.. ဒီေန႔ဘယ္မွမသြားဘူးလား..

ေျမး - အဖိုး ဒီေန႔တနဂၤေႏြေန႔ေက်ာင္းပိတ္တယ္။ အျပင္လည္းထြက္မေဆာ့ခ်င္ဘူး။ အိမ္မွာရွိတဲ့ MPS 9 (Myanmar Play Station 9) ကလည္း ေဆာ့ရတာပ်င္းလာျပီ။ အဲဒါဘာလုပ္ရင္ေကာင္းမလဲ စဥ္းစားေနတာ..

 အဖိုး - ဒီမွာထိုင္ကြယ့္.. အဖိုးတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ဘယ္လိုေနခဲ့ရတယ္ဆိုတာေျပာျပမယ္..

ေျမး - ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ???

အဖိုး - ဒီလိုကြယ္.. အဖိုးတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကဆို တယ္လီဖုန္းဆိုတာ သိပ္ရွားတာကြဲ႔.. ဟမ္းဖုန္း တစ္လံုးကို ေရႊ ၅က်ပ္သားေလာက္ေတာင္ ေပးဝယ္ခဲ့ရတာေတြရွိဖူးတယ္။

ေျမး - ဟာ.. ဟုတ္ပါ့မလား။ က်ေနာ္ျဖင့္ေန႔တိုင္းေက်ာင္းသြားတိုင္း ေက်ာင္းထိပ္မွာ ေမရီခ်က္မင္း ဖုန္းကုမၸဏီကေန႔တိုင္းဖုန္းကဒ္ အတင္းလိုက္ေပးေနတာ မယူခ်င္မွအဆံုးပဲ။ အထဲမွာ ၁လစာ ဖုန္း၊ 7G အင္တာနက္ အၾကိဳက္သံုးဖို႔ ပါျပီးသား။ နံပါတ္ေျပာင္းမွာစိုးလို႔ မယူတာေလ.. ဟဲ..ဟဲ.. လာေပးတဲ့ေကာင္မေလးကေခ်ာရင္ေတာ့ အားနာပါးနာယူထားလိုက္တယ္။ ဘဲေတြဆိုရင္ေတာ့ ေဆာရီးပဲ..

အဖိုး - ဟုတ္ပါ့ကြယ္.. အဲဒီတုန္းက အခုသံုးတဲ့ "ေခ်ာင္" ေငြမဟုတ္ေသးဘူး။ က်ပ္ ေငြ။ ေနာက္ပိုင္းမွ ပိုက္ဆံက နာမည္ကစီးျပီး တိုင္းျပည္စီးပြားေရးက်ပ္ေနတယ္ဆိုျပီး သမၼတ ကုေဋစိန္ လက္ထက္မွျပင္သံုးတာ။ အဲဒီတုန္းက ဖုန္းတစ္ကဒ္ကို က်ပ္ေငြ ၁၅ သိန္း၊ သိန္း ၂၀ ေလာက္ေပါက္တာ။

ေျမး - သိန္းဂဏန္းဆို ေငြက မ်ားလွခ်ည္လား။ ဟိုကၽြန္းေလး နာမည္ဘာတဲ့.. သိျပီ... အဂၤလန္ဆိုတာ အဲဒီမွာသံုးတဲ့ ပိုက္ဆံအတိုင္းပဲ။ အဲဒီကပိုက္ဆံ ျမန္မာေငြ ၁ ေခ်ာင္ဆိုရင္ သူတို႔ပိုက္ဆံ ၂၀၀၀ ေက်ာ္တယ္ဆိုပဲ။ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ေျပာတာ။ သမိုင္းထဲမွာေတာ့ အဲဒီက ကၽြန္းက အရင္တုန္းက တစ္ကမာၻလံုးကို လူစြာလုပ္ခဲ့တာဆိုပဲ..

အဖိုး - အဖိုးရဲ႕အဖိုးေတြ လက္ထက္တုန္းကေန အဖိုးတို႔လက္ထက္အထိ အဲဒီ အဂၤလန္ဆိုတာ ကမာၻမွာနာမည္ၾကီးပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ဥေရာပမွာ စီးပြားပ်က္ကပ္ၾကီးျဖစ္ျပီး ဘုန္းဘုန္းလဲေတာ့ ေျမသယံဇာတ၊ သဘာဝသယံဇာတ သိပ္မျပည့္စံုေတာ့ အခုထိ ဆင္းရဲတြင္းကမတက္ႏိုင္ဘူး။ ဟိုအေမရိကန္ကေတာ့ ဆင္းရဲတယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႔ထက္ေတာ့ လူေမြးေျပာင္ေသးတယ္။ အဖိုးတို႔ငယ္ငယ္တုန္းကဆို ျမန္မာႏိုင္ငံကဆရာဝန္ေတြ အားလံုးနီးနီးက အဂၤလန္မွာပဲဘြဲ႔လြန္ပညာသြားသင္ၾကတာ။ အခုေတာ့...

ေျမး - အရင္တုန္းကေတာ့ မသိဘူး။ အခုေတာ့ အဂၤလန္က ဘြဲ႔ရ MRCP ဆိုတာေတြ ဒီမွာ အေရးေပၚဆရာဝန္လာလုပ္တာ အဆင္မေျပပါဘူးဗ်ာ။ ဟိုတစ္ေန႔က သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စကိတ္စီးရင္းေခ်ာ္လဲတာ ေဆးရံုသြားတာ အေရးေပၚ လက္ေထာက္ဆရာဝန္က အဂၤလန္ကျဖစ္ေနတယ္။ ျမန္မာလိုလဲ တစ္လံုးစ ႏွစ္လံုးစ၊ မေတာက္တေခါက္နဲ႔.. ဘယ္လိုေမးျမန္းေနလဲမသိဘူး။ ေဘးနားက ျမန္မာလို နည္းနည္းတတ္တဲ့ အေမရိကန္သူနာျပဳမေလးက ဝင္ကူလို႔ ေနာက္ျပီး ခဏေနေတာ့ အေရးေပၚအဖြဲ႔ေခါင္းေဆာင္ M.B.,B.S ျမန္မာဆရာဝန္တစ္ေယာက္ ေရာက္လာမွ အဆင္ေျပသြားတာ။ အစိုးရအေနနဲ႔ ျမန္မာလို ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္ လိပ္ပတ္လည္ေအာင္ မေျပာတတ္တဲ့ သူေတြကို တျခားေနရာေတြမွာခန္႔တာ မေျပာလိုပါဘူး။ ဒီလို လူနာနဲ႔ဆက္ဆံျပီးစကားေျပာရတဲ့ေနရာေတြမွာ IMLTS (International Myanmar Language Testing System) အမွတ္ေကာင္းတဲ့သူေတြပဲခန္႔သင့္တယ္။ လုပ္အားခ ေဈးေပါတယ္ဆိုျပီး ခိုင္းေကာင္းတိုင္း ခန္႔ေနတယ္။

အဖိုး - ေအာ္.. တျခားမၾကည့္နဲ႔ေလ.. မင့္အစ္ကို ဆရာဝန္ကိုလည္း ၾကည့္ပါဦး။ ပုသိမ္ေလာက္သြားခိုင္းရင္ေတာင္မသြားခ်င္ဘူး။ ဟိုႏိုင္ငံျခားက ဆရာဝန္ေတြကေတာ့ ဟိုး.. ပူတာအို၊ ဖလမ္း၊ တီးတိန္ တို႔လည္းသြားတာပဲ..။ အဲဒီေတာ့ အစိုးရ နဲ႔ NGO ေတြလည္း ႏိုင္ငံျခားက ဆရာဝန္ေတြ သြင္းရတာေပါ့..

ေျမး - ဒါနဲ႔ သူနာျပဳမေလးဆိုမွ သတိရတယ္။ အေမရိကန္က်ေတာ့ ႏိုင္ငံၾကီးျပီး သယံဇာတလည္း ထိုက္သင့္သေလာက္ရွိေပမယ့္ ဆင္းရဲတယ္ေနာ္..

အဖိုး - အင္း..သူလဲ တစ္ခ်ိန္က ကမာၻ႔ နံပါတ္ ၁ ပဲ။ ေနာက္ေတာ့ အေၾကြးေတြတင္ရတဲ့ၾကားထဲ စီးပြားပ်က္ကပ္နဲ႔ၾကံဳ၊ အၾကမ္းဖက္ဗံုးခြဲတာေတြဆက္တိုက္ျဖစ္၊ ႏိုင္ငံေရး မတည္ျငိမ္ေတာ့ ဆင္းရဲသြားတာ။ အခုထိလည္း မတည္ျငိမ္ေသးေတာ့ လိမ္ဖယ္လိမ္ဖယ္ပဲေပါ့..

ေျမး - ဒါနဲ႔သူတို႔ဆီမွာ အရင္တုန္းက အခု တစ္ကမာၻလံုးသံုးေနတဲ့ "စပ္စုစိန္" Search Engine လိုမ်ိဳးရွိတယ္ဆို.. ေနာက္ "ရပ္ကြက္" လိုဆိုဒ္မ်ိဳးလဲရွိေသးတယ္ဆို..

အဖိုး - အဖိုးတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက Search Engine ဆိုရင္ Google, Social Network ဆိုရင္ Facebook အားလံုးက အေမရိကန္ကထုတ္တာခ်ည္းပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ဒီက ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းသားကုမၸဏီက စပ္စုစိန္ ဆိုျပီးေထာင္လိုက္တ။ ေနာက္ ရပ္ကြက္ထဲမွာ သတင္းေတြ၊ အတင္းေတြတုပ္ၾကတာကို နမူနာယူျပီး "ရပ္ကြက္" ဆိုတာေပၚလာျပီး facebook ကို စီးပြားပ်က္ကပ္နဲ႔ေရာျပီး ကန္ခ်လိုက္တာ ျပန္တက္မလာေတာ့ဘူး။

ေျမး - အဲဒါေတြက စပ္စုစိန္တို႔ ရပ္ကြက္တို႔ေလာက္ ေကာင္းလို႔လား???

အဖိုး - အဲဒီတုန္းကေတာ့အင္တာနက္သံုးတဲ့သူတိုင္း တမ္းတမ္းစြဲသံုးၾကတာပဲ..။ ေနာက္ျပီး အခုတစ္ကမာၻလံုးကို ျမန္မာကေနတင္ပို႔ေနတဲ့ ဖိုးဝရုပ္ဖုန္းတို႔၊ နာနတ္သီးဖုန္းတို႔၊ ကၽြဲေကာသီး လက္ပ္ေတာ့တို႔မတိုင္ခင္က စက္ရုပ္တို႔၊ ပန္းသီးတို႔လည္း နာမည္ၾကီးခဲ့တာပဲ။

ေျမး - ပန္းသီးကြန္ပ်ဴတာေတာ့ျမင္ဖူးတယ္။ ေက်ာင္းက ေခတ္ေဟာင္းကြန္ပ်ဴတာေတြျပခန္းမွာ။ ဒီဇိုင္းက ေတာ္ေတာ္တံုးတာပဲေနာ္..။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း ေနာက္ေကာက္က်သြားတာေနမွာ..

အဖိုး - အဲဒီတုန္းကေတာ့ သူကအေကာင္းဆံုးဒီဇိုင္းပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ျမန္မာကထုတ္တဲ့ ကၽြဲေကာသီးကို ဒီဇိုင္းေရာ၊ ကြာလတီပါမယွဥ္ႏိုင္ေတာ့ တျဖည္းျဖည္း လံုးပါးပါးသြားတာပဲ..ေနာက္သူ႔ပန္းသီးဖုန္းေနရာကို ဒီကနာနတ္သီးဖုန္းက ေနရာလည္းဝင္ယူလိုက္ေရာ ကုမၸဏီလည္း ေဒဝါလီခံေရာပဲ..

ေျမး - ဒါဆို စက္ရုပ္ဆိုတာကေရာ..???

အဖိုး - စက္ရုပ္ဆိုတာ အရင္က ဖုန္းေတြမွာအသံုးမ်ားတဲ့ စနစ္တစ္ခုေပါ့.. သူက လူသံုးမ်ားလာေပမယ့္ သူ႔မွာသံုးတဲ့ ဂ်ာဗားဆိုတာ ေႏွးတယ္ေလ.. ေနာက္ပိုင္း ဒီကထုတ္တဲ့ ေရႊပေလာင္ programming language လည္း စင္ေပၚေရာက္လာေရာ သူလည္းတျဖည္းျဖည္း လူမသံုးေတာ့သေလာက္ျဖစ္သြားတာပဲ.. အဲဒီေနာက္ ေရႊပေလာင္ကိုအေျခခံတဲ့ ဖိုးဝရုပ္က စက္ရုပ္ေနရာ ဝင္ယူလိုက္တာပဲ.. လက္ဖက္ရည္က ေကာ္ဖီခြက္ေနရာ အစားဝင္ယူလိုက္တာေပါ့ကြယ္..

ေျမး - အဖိုးေျပာပံုဆို အဖိုးတို႔ငယ္ငယ္တုန္းက ျမန္မာက ေတာ္ေတာ္မ်က္ႏွာငယ္မွာပဲေနာ္..

အဖိုး - မ်က္ႏွာငယ္ရံုတင္ဘယ္ကမလဲကြယ္.. သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာအလုပ္သြားလုပ္ၾကရတာ.. တရားဝင္ေကာ.. တရားမဝင္ေကာ..

ေျမး - ဘယ္ႏိုင္ငံေတြကို အလုပ္သြားလုပ္ရတာလဲ???

အဖိုး - ထိုင္းတို႔၊ စင္ကာပူတို႔၊ မေလးရွားတို႔ေပါ့ကြယ္..

ေျမး - စင္ကာပူဆိုတာ.. ဟိုး ကၽြန္းေသးေသးေလးမဟုတ္လား?? သူ႔ႏိုင္ငံက ဘာရွိလို႔သြားလုပ္ၾကတာလဲ?? အခုသူတို႔ႏိုင္ငံမွာေတာင္ လုပ္စရာအလုပ္မရွိလို႔ တစ္ေန႔တစ္ေန႔ ေကာ့ေသာင္းဂိတ္မွာဆိုရင္ ခိုးဝင္တဲ့ စင္ကာပူႏိုင္ငံသားေတြ ေန႔တိုင္း ၁၀၀ ေလာက္ဖမ္းမိေနတာကို..

အဖိုး - အဲဒီတုန္းကေတာ့ သူ႔ႏိုင္ငံက ဒီပတ္ဝန္းက်င္မွာ အတိုးတက္ဆံုးပဲ။ ျပႆနာက သူ႔စီးပြားေရးက သူမ်ားႏိုင္ငံေတြေပၚမီွခိုေနေတာ့ သူမီွခိုတဲ့ႏိုင္ငံေတြ လဲေတာ့ သူလည္းမြဲသြားတာပဲ..

ေျမး - ဒါဆို အဲဒါေတြကို ေျပာင္းျပန္ၾကီးျဖစ္သြားေလာက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲသြားတဲ့အေၾကာင္းအရာေတြရွိမွာေပါ့ေနာ္..

အဖိုး - အင္းေပါ့ကြယ္.. ရွိတာေပါ့။ အဓိက ကႏိုင္ငံေျပာင္းလဲတာရယ္... နည္းပညာရယ္.. သဘာဝကေပးတဲ့ ဆုေတြရယ္ေပါ့..

ေျမး - ဘယ္လိုမ်ိဳးလဲ???

အဖိုး - အရင္တုန္းက ဆင္းရဲတာက ႏိုင္ငံအုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့သူေတြစီမံခန္႔ခြဲမႈညံ့ဖ်င္းခဲ့လို႔ေပါ့ကြယ္..  ေနာက္ပိုင္းႏိုင္ငံေရးေတြေျပာင္းလဲျပီးေတာ့ တိုင္းျပည္မွာလည္း စက္ရံုေတြ၊ နည္းပညာေတြတိုးတက္လာတယ္။ အရင္တုန္းက ကြန္ပ်ဴတာေတြက အခုလို ကာဗြန္နဲ႔လုပ္တာမဟုတ္ဘူး။ ဆီလီကြန္နဲ႔.. ေနာက္ပိုင္း ကာဗြန္နည္းပညာသံုးခ်ပ္စ္ေတြက ဆီလီကြန္ထက္ လုပ္ရတာ စရိတ္သက္သာျပီး ပိုျမန္ေတာ့ ကာဗြန္နဲ႔လုပ္လာၾကတာ။ အဲဒီမွာ ကံေကာင္းတာက အဲဒီလိုအတြက္သံုးဖို႔ အဆင့္မီ ကာဗြန္က ျမန္မာႏိုင္ငံမွာပဲရွိတာေလ။ တကယ္လို႔သာ ႏိုင္ငံမွာ စက္ရံုေတြမရွိခဲ့ရင္ အဲဒါေတြက အရင္လိုပဲ ကုန္ၾကမ္းအတိုင္း ေရာင္းစားရမွာ။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ နည္းပညာေပၚခ်ိန္မွာ လိုအပ္တဲ့အေျခခံအေဆာက္အဦေတြက ႏိုင္ငံမွာရွိေနျပီေလ။ ဒါနဲ႔ပဲ ကမာၻေပၚမွာ ကြန္ပ်ဴတာအမ်ားဆံုး၊ ဖုန္းအမ်ားဆံုး ထုတ္တဲ့တိုင္းျပည္ျဖစ္လာတာပဲ။ 

ေျမး - ဒါေပမယ့္ သမိုင္းစာအုပ္ထဲမွာေရးထားတာေတာ့ ေရခ်ိဳကအေရးပါတယ္ဆို..???

အဖိုး - အဲဒါကလည္းဟုတ္တယ္။ အရင္က ကမာၻေပၚမွာစြမ္းအင္ရင္းျမစ္ဆိုတာ ေရနံကိုသံုးရတာ။ သူကေနျပန္ထုတ္တဲ့ဒီဇယ္၊ ဓာတ္ဆီဆိုတာ ကား (၁၀)မိုင္ေလာက္သြားဖို႔ဆိုရင္ ၁ ဂါလံေလာက္ကုန္တာ။ ေနာက္ပိုင္း ျမန္မာကပညာရွင္ေတြက ေရခ်ိဳကေန စြမ္းအင္ထုတ္တဲ့နည္းပညာကို ေတြ႔ရွိသြားတယ္ေလ။ ဒါေပမယ့္အဲဒီလို ေရခ်ိဳက ျမန္မာနဲ႔ထိုင္းေျမျပန္႔ေဒသေတြမွာပဲရွိတာ။ ထိုင္းကေလာဘတက္ၾကီး အရမ္းထုတ္ေရာင္းလိုက္တာ ေျမမ်က္ႏွာျပင္ႏွိမ့္ျပီး ႏိုင္ငံရဲ႕ေျမျပန္႔ေဒသေတြအားလံုးနီးနီး ပင္လယ္ေရေအာက္နစ္သြားတယ္။ အဲဒီကစျပီး သူတို႔လည္း ျမန္မာႏိုင္ငံထဲမွာ သန္းနဲ႔ခ်ီေရႊ႕ေျပာင္းျပီး အလုပ္လာလုပ္ၾကရတာပဲ..

ေျမး - ေအာ္.. ဒါဆိုအရင္ေခတ္က ကားေတြဆိုရင္ ဆီတိုင္ကီေတြအၾကီးၾကီးေတြေနမွာေနာ္..။ ခုေခတ္ကေတာ့ ႏိုင္ငံတစ္ပတ္ ခရီးသြားတဲ့ ဟိုင္းေဝးကားေတြေတာင္ တစ္ေခါက္ကို ေရသန္႔တစ္ဗူးမကုန္ဘူး။

အဖိုး - ေနာက္ျပီးေတာ့..

ေျမး - အာ.. အဖိုးနဲ႔ စကားေကာင္းေနတာနဲ႔ ညေနေစာင္းေနျပီ...။ ေဘာလံုးပြဲသြားၾကည့္ရဦးမယ္..

အဖိုး - ဘယ္သူေတြနဲ႔ ကန္မွာလည္းကြဲ႔...

ေျမး - တေန႔က ဘရာဇီး ယူ-၂၃ နဲ႔ ဒဂံုတကၠသိုလ္အသင္းေလ.. ၁ - ၁ နဲ႔သေရက်သြားတယ္..။ ဒီေန႔ ဘရာဇီးနဲ႔ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္အသင္းကန္မွာ။ ႏိုင္ဖို႔ေတာ့ေသခ်ာသေလာက္ပဲ။ ရန္ကုန္က ဒဂံုဆိုရင္အျမဲတမ္းႏိုင္ေနက်ေလ...။ ဘရာဇီး႔လည္း ႏိုင္ငံၾကီးက တကၠသိုလ္အသင္းေတြနဲ႔ကစားခ်င္မွာေပါ့.. ဒါမွလည္း ေျခတက္မွာကိုး...